.

.

.

.

.

Lees verder!

.

.

.

.

.

.

Lees verder!

Fietsen, wordt beweerd, is goed om bepaalde verlangens te verminderen. Verlangens die ik nu eenmaal heb. In de nacht zijn ze het gemeenst omdat ik er dan al helemaal geen zeggenschap over heb en je in de ochtend weemoedig eenzaam wakker wordt. Beproefde kruiden helpen niet en maken mij misselijk. Ik let maar verder op de voeding en oesters eet ik sowieso niet. Weet niet of de mannelijke tussenstop rust brengt maar ook die laat maar op zich wachten en om nu als eunuch door het leven te gaan is mij wat te resoluut. Fietsen dus als therapie. Veel waarde hecht ik er niet aan. Misschien zonder zadel maar ook dat lijkt me wat te ver gaan.

Lees verder!

De tijd nemen. De tijd nemen voor iets. Dat zeggen de mensen dan, als iets moeilijk is. Neem de tijd. Ga er even voor gaan zitten. Maar in dat ‘nemen’ en dat ‘even’ zit toch altijd weer dat je zelf de maat bepaalt. Het kan ook heel anders. Sommige dingen vragen echt om hun eigen tijd. Die moet je de tijd geven. In plaats van de tijd er voor nemen. Maar ook in dat ‘de tijd geven’ zit alweer een gunst. De tijd mag dankbaar zijn, dat ik hem even zijn gang laat zijn. Maar hoe lang, dat bepaal ik altijd nog zelf. Het is blijkbaar heel moeilijk om het helemaal uit handen te geven. Geven? Ja, maar dan bepaal ik het weer zelf. Overgeven. Dat is het. Aan de tijd laten. Maar verdorie, dat ‘laten’ en dat ‘overgeven’, dat doe ik nu ook net weer zelf. 

Lees verder!

Ik woon in een mooie buurt. Een fijne buurt. Een warme liefdevolle buurt. Geen buurt waarbij mensen in de voortuin de dag doorbrengen maar wel waar groeten altijd iets extra’s heeft.

Lees verder!