Soms denk ik wel eens. Kan je mensen ooit wel nemen op hun woord? Of zijn we veroordeeld tot vertalen? Want mensen zitten vol met pijnplekken en gevoeligheden. Elke reactie is daardoor getekend. Wie is iemand dan zelf? Zo kom je er eigenlijk nooit achter wie iemand is. Alles is gekleurd. Je weet ook nooit op welke gevoelige knopjes je drukt. Zo heb ik een vriendin met een ernstig verleden. Veel meegemaakt. Ze kan ineens buitenproportioneel op mij reageren. Door gevoelige associaties met dingen uit haar verleden. Het is dan soms moeilijk te peilen of haar boosheid of ontroering echt iets met mij te maken heeft. Vaak betrek ik het dan toch onwillekeurig op mezelf of schiet al in de verdediging. Gelukkig kan ik het daar met haar over hebben en maakt dat haar soms heftige reacties helder.

Lees verder!

In het daten kom je van alles tegen. Het ergste van die mensen van ‘kijk mij eens vrij en mezelf zijn’. En zich onwillekeurig boven de dolende anderen stellen. Die nog in het duister leven. Van die mensen die nog gewoon koffie drinken, vlees eten, niet bio zijn, en niet aan yoga of mindfulness doen. Iemand zoals ik bijvoorbeeld. Twee werelden. Je voelt het onmiddellijk. In de profieltekst al, of later in de mailuitwisseling. Toch laat ik het soms tot een afspraak komen. Want dan zie ik toch ergens een leuk iemand. En laat ik me verleiden. Terwijl het eigenlijk altijd mis gaat.

Lees verder!

Lees verder!

We kennen ze allemaal. Mensen die zich ergens op laten voorstaan. Doe ik zelf ook. Dat ik mezelf in gesprekken met onbekenden toch iets kleurrijker presenteer dan m’n rauwe werkelijkheid. Waarom? In elk date betrap ik me erop. Vooral als iemand echt interessant is. En ik dus iets te verliezen heb. Valt me tegen van mezelf. Ik dacht dat ik dat inmiddels wel ontstegen was. Maar voor ik het weet is het al gebeurd. Ik zit erbij en kijk er na. Het slaat natuurlijk nergens op, om mezelf toch stiekem mooier voor te doen. Waar gaat het over? Want ik wil toch iemand vinden die van me houdt om wie ik zèlf ben, met alles op en aan me?

Lees verder!

Dag 2018, dag wat was en kon zijn.
En alles wat het sierde en alles wat ik vierde. Zowel werktuigelijk als in feestelijke betekenis. Het behoort bijna tot het verleden.

Lees verder!