Vrijdagavond een appje van een collega: “ben jij in voor een blind date”. Compleet “out of the blue” komt die vraag op me af en ik denk…. En reageer met “hihi”. Wat heb ik nu weer aan mijn fiets hangen.

Lees verder!

Het Parool besteedt aandacht aan het futuristische beeld dat geschetst wordt in een pas uitgekomen boek over de ontwikkeling die de moderne man zou ondergaan. Gesteld wodt dat het een stereotyp is dat mannen dominant zijn, sterk, onafhankelijk zijn en niet huilen. En dat mannen - bewust of onbewust - over het algemeen terechtkomt in dat stereotyp. Maar - wordt gesteld - de man doet zichzelf daarmee tekort.

Lees verder!

Techniek dient de mens tot nut. En dat is precies het uitgangspunt voor mij voor elke nieuwe aanschaf. Zie ik het nut niet, dan komt zo'n apparaat mijn bestaan niet in. Ik noem maar iets.

Lees verder!

Volgens de populaire filosoof Alain de Botton is dat de beste vraag die je kunt stellen aan een date.
Hij vindt dat we na de verstandshuwelijken van lang geleden, en de romantische huwelijken zoals we die nu kennen, toe zijn aan het psychologisch huwelijk.
In een interview in de NRC van een paar weken terug verwoordt hij dit als volgt:
“Een goede relatie is niet zozeer een verbintenis tussen twee gezonde mensen, maar een tussen twee gestoorden die de vaardigheid, of het geluk, hebben gehad zich aan te passen aan elkaars relatieve krankzinnigheid.”

Lees verder!

Ik ga komende week naar een speeddate-bijeenkomst. Lijkt me fantastisch om mee te maken. Ik heb geen idee. Lees in de uitleg dat er na 7 a 8 rondes een pauze is. Het duurt 2,5 uur. Dus even rekenen: 14 rondes in 150 minuten. Laten we de pauze er even aftrekken. 14 rondes in 140 minuten. Zeg 10 minuten per ronde. Ik neem aan dat een ronde is: een gesprekje met 1 persoon. En dan weer de volgende. Zo moet het toch ongeveer gaan. Maar ik ga er niets over lezen. Ik ga niets uitzoeken. Ik ga er gewoon heen. Laat me graag verrassen. Al die mensen. Allemaal bij elkaar in het licht van potentiële geliefde. Zo staan we daar. Zo kijken we elkaar in de ogen.

Lees verder!

Een Canadese auto-expert en wel de mede oprichter van de Canadian Automated Vehicles Center of Excellence heeft het onlangs nodig gevonden om te komen met een serieuze waarschuwing. Een bericht verspreid door het ANP.

Lees verder!

Voor mij was een dubbeldekker altijd van die twee verdiepingen bussen die in rode kleur rondrijden in de stad Londen. Totdat ik een keer ging koffiedrinken bij de oudjes die het mini appartementencomplex naast aan bewonen. Zo'n rijm als - de ouden van dagen, voor wie de jaren langzaam vervagen - bleek op die oudjes volstrekt niet van toepassing. De grappen en grollen rolden over de koffietafel. En daar tussendoor werd mij verteld waar het woord dubbeldekker ook voor gebruikt wordt. Ik neem aan dat dat mij verteld werd omdat ze te weten kwamen dat ik alleen wonend ben - en ter waarschuwing. Voor het geval dat dat bij mij nodig zou zijn dan.

Lees verder!

Ik las iets: geluk is vaak dichterbij dan je denkt . Vaak zie je het niet. En op de één of andere manier doet me dat denken aan een mannelijke collega van me. Ik ken hem nauwelijks, werkt op een andere afdeling. We hadden een excursie in november vorig jaar en hij komt naast me lopen en vraagt belangstellend hoe het met me gaat. Ik had twee operaties achter de rug en zeg dat het goed gaat en we kletsen wat verder. Ik vertel ook dat ik weer gelukkig ben. Dat chronische pijn slopend is... En nu zonder pijn... Zo gewoon en toch ook zo bijzonder. En we praten bij over koetjes en kalfjes. Ik denk er verder niet over na. Ik weet ook niets van hem.

Lees verder!

Kijk die Janzsen, of was het nou Janszen- what’s in a name anyway, die schrijft weer een heel fijn stukje over een onderwerp dat me deze week meer dan bezig heeft gehouden.
Beauty is in the eye of the beholder.

Lees verder!

Lees verder!