Afscheid is een beetje sterven zeggen de Fransen zo mooi. En als je maar genoeg kleine beetjes sterft ben je dan reddeloos verloren en ten dode opgeschreven?
Ik verwacht dat mijn afscheid van het virtuele daten veel ruimte zal gaan geven om in het echte leven nog fijnere contactmomenten te hebben.
Dus afscheid van dit “platte” medium zal me weer meer tot leven wekken verwacht ik. Want ik wil al mijn zintuigen gebruiken en niet alleen beoordeeld worden op mijn beeldige foto’s en fantastische teksten.

Lees verder!

Ik was net bezig mooie woorden en zinnen op te schrijven over de samenhang tussen liefde en egoïsme, toen een man mij vroeg of ik al iets leuks gevonden had op de datingsite. En daarna kon ik alleen nog maar denken aan zijn vraag. Zou ik oneerlijk zijn en hem vertellen dat

Lees verder!

Ja, bijzonder. Zo eens in de vijftien jaar, dus een paar keer in mijn leven, overkomt me dat. Tussen alle dates, afspraakjes en nieuwe mensen door, boem, zit er ineens iemand tussen die me echt en wel heel verschrikkelijk raakt. Kijk, natuurlijk, er zijn zeker mensen die mij boeien, leuk om af en toe mee samen te zijn, even m’n leven mee te delen. Soms ook wel bijzonder en intens. Maar dit was anders. Anders dan al het voorgaande. Dit kwam als een moker binnen. Ik schrok, zo heftig was het. De klap van een onvoorstelbaar thuiskomen. Maar tegelijkertijd ook enorme angst. Wat was dit? Wat gebeurde er? Waarom die angst? Was het angst dat juist dit moois toch weer voorbij zou gaan?

Lees verder!

Lees verder!

Het begint best gezellig. Ze stelt vrij persoonlijke vragen voor een eerste ontmoeting – voor veel deelnemers aan het relatie-experiment gaat het daar al fout – maar de sfeer is ontspannen.

Lees verder!

Dat is misschien wel de essentie van het leven.

Lees verder!

Zomaar een zondagochtend met koffie en krentenbrood aan m´n nieuwe, ronde tafel. Scarlatti op de achtergrond. Ik heb te lang geslapen om nog iets groots te ondernemen, de boekenmarkt in Zutphen ofzo. Het is nog Singles Day ook. ´Een extra goede reden om jezelf te verwennen met de leukste producten,´ volgens een populaire webshop. Gehoorzaam ga ik jurkjes kijken. Bij een andere webshop, dat wel. Met in mijn achterhoofd een dichtregel van Pierre Kemps die me raakte: ´Het wordt mij een kwellende gedachte al te oud te zijn voor rood.´

Lees verder!

.

.

.

.

.

In liefde voor wat de toekomst in zich heeft. Indi.

Lees verder!

Hoe vaak bots ik niet op een profiel met ofwel geen enkele foto er bij, ofwel waarbij staat dat de foto op verzoek wordt toegestuurd. Zoiets werkt bij mij altijd intrigerend. Met als eerste vraag – wat zou zo'n man te verbergen hebben dat hij geen foto of uitsluitend foto op verzoek bij zijn profiel heeft staan. Het kan natuurlijk zijn

Lees verder!

Niets is zo goed om mijn humeur op te krikken dan een verhaaltje en video van Tim Veninga die zich voorstelt als relatietherapeut en elke mail begint met de mooie woorden – Hi prinses. En met die aanhef heeft hij natuurlijk direct mijn volle aandacht. Ooit heeft iemand mij op de mailinglijst van deze relatietherapeut gezet. Misschien in de gedachte

Lees verder!

Stil, boos op het leven, hoe ik soms weer een mooie ziel ontmoet, met ook dezelfde helderheid, van de werkelijkheid zelf echt voelen, wat mij onmiddellijk een thuis verschaft, een samen. Een mens die ook echt kijkt, ziet, ongefilterd op een of andere manier het leven voelt, de dingen om ons heen in wat ze ademen van onze tijd.
Maar ze twijfelt aan zichzelf, laat uitendelijk toch haar oren naar wat mensen zeggen hangen. Uit angst dat je anders alleen zult staan. Dus is daar toch in meegegaan. Doodsbang om op eigen kompas te varen. Omdat ze denkt, dan kun je gaan.

Lees verder!

Ik kreeg als oud-abonnee van De Volkskrant een paar dagen geleden voor de zoveelste keer een aanbieding. Dit keer zou de krant, wederom tot ergernis van mijn bejaarde buren, vier weken lang midden in de nacht in de bus worden geknald voor maar vier euro en kreeg ik er bovendien een boek naar keuze cadeau bij, waarvan er één direct mijn aandacht ving: Erotische intelligentie van Esther Perel.

Lees verder!

Er kwam een verzoek voor een nieuw blog en ik deed al twee pogingen die allebei niet willen vlotten.

Lees verder!

Onsterfelijkheidskruid. Het staat gewoon in de schappen van mijn favoriete Leidse supermarkt, bij de theezakjes - en ik heb een doosje gekocht. Natuurlijk heb ik een doosje gekocht. Niet omdat ik onsterfelijk denk te worden. Niet omdat ik onsterfelijk wil worden. (behalve als Don Fosca hier rondwaart; neem je dan contact met me op?) Nee, ik heb dat onsterfelijkheidskruid gekocht doordat mijn ascendant boogschutter is: Ik wil elk serieus brouwsel uitproberen dat goed voor me zou kunnen zijn.

Lees verder!

Wat ieder mens zoekt op de datelines is gewoon warmte. De warmte samen met een ander mens. In mijn geval samen met een andere man. Menselijke warmte wat plotseling kan opkomen als de juiste persoon voor je neus staat. Of tegenover je aan een tafeltje zit – dan. Redelijk zenuwachtig was ik al naar die eerste ontmoeting toe

Lees verder!