Als ik tegen het middaguur bij iemand binnenloop en zie een fles whisky op tafel staan met een man uitgezakt in een stoel, die speelt met de ijsblokjes in zijn glas, dan vermoed ik dat er iets niet helemaal goed is. Als je iemand lang genoeg kent, weet je meteen hoe het beste te handelen. Dus

Lees verder!

En paar regeltjes in de krant, een lezersreactie - dus wat zegt dat nou? Toch steekt het: ´Hoe nu om te gaan met mobiliteit? Wat ook kan: iedereen onder de zestig lekker treinen. De rest blijft thuis of neemt de auto.´ De rest. Nu bezit ik geen te nemen auto, beste briefschrijver. En de rest van wie ik ooit was heeft de afgelopen week haar eerste treinselfie rondgestuurd. Staat er ergens in dit land nog een heilige eik waaronder wijsheid wordt gedeeld, een put die niet echoot maar antwoord geeft?

Lees verder!

Altijd in wintertijd het jaarfeest van de beroepsvereniging. Ik was beginnend jurist in loondienst en mijn baas zag ook mij met partner graag bij dat feest. Gepast opgetut en aan de arm van mijn toenmalige partner op naar het jaarfeest van de beroepsvereniging. Als promoverende psycholoog was mijn partner best geïnteresseerd naar de mens achter dat stoffige recht.

Lees verder!

Zeg Sjaak, ik kwam hier vlakbij op straat een vrouw tegen die woedend aan mij voorbij stampte. En zij leek uit jouw huis te komen. Sjaak glimlachte tevreden. Toch geen ruzie gehad met een van je liefjes, hoop ik?! – stelde ik voorzichtig. Ach wel nee – was het antwoord – zij droeg zeker een mondkapje, is het niet.

Lees verder!

Ik moest maar eens internationaal gaan daten. Het ziet er immers naar uit dat straks - als er een straks is - de kwetsbare oudere niet zomaar op de trein naar bijvoorbeeld Utrecht kan stappen, maar wel op het vliegtuig naar Barcelona. En laat ik er, om misverstanden te voorkomen, maar direct bij schrijven dat dit een uiting van diepe bezorgdheid is. Niet vanwege dat daten. ´Geduld is zulk een schone zaak´, schreef de oude Hieronymus van Alphen immers al. Het gaat mij om dat vliegtuig.

Lees verder!

Gisteren was een heerlijke warme dag. Hij had verteld de morgen te willen beginnen met een rondje rennen. Nu is rennen niet mijn favoriete sport want als ik dat probeer ben ik na een meter of honderd al buiten adem. Ik wandel liever, wilde toch samen met hem bezig zijn en meegenieten van buiten. De ideale oplossing is de fiets.

Lees verder!

Na een paar uurtjes achter vriend, golfclub eigenaar, aan racen op een grasmaaier, had ik echt wel zin in koffie. Ik was gelukkig niet de enige en vriend dirigeerde ons beiden naar zijn clubhuis en de koffiemachine. Wat een aardig verzetje is dat rond racen op zo’n zit-grasmaaier toch. Met de lockdown had hij al zijn personeel in de WW gezet, maar onderhoud moest natuurlijk doorgaan. Je wist maar nooit wanneer alles weer normaal werd.

Lees verder!